Ni naiz... (1)

Joan da.

Ezertan sinesten ez duenarentzat, bizitza, peripezia biologikoaren menturazko episodio bat da. Kausalitate baten ondorioa, baina baita kasualitate bat ere.

Bizitza, determinismo hertsi eta ilun batean klausuratzen da. Jainkoak eman zezakeen askatasun-puska ttikia, albedrio askearena, biologiak eta genetikak ez du ematen.

Heriotza, bizitzaren amaiera da. Nik ere sinetsi nahiko nuke gero zerbait izango dela, maite izan nituen haiek nonbait aurkituko ditudala.

Nire azken poemak, hiru poema hunkitu, Lurdes hil baino aste batzuk lehenagokoak dira. Berari eskaini nizkion. Geroztik ez naiz poesia lerro bakar bat ere idazteko kapaz izan.

Eta berriro pentsatzen dut hitzek ezin dezaketela bizitza erridimitu, eta are gutxiago heriotza.

http://www.youtube.com/watch?v=Xr-6vdI7aUI

*LETE, Xabier. Abestitzak eta poema kantatuak. Donostia: 2006, Elkar

bizitzari mila esker...

10 egun zoragarri. Momentu horietan eskutan izandako tresna haurrekin bizitzeko eta haurrekin batera hezteko onenetakoa. Astialdia, gure heziketan beharrezkoa dena eta ohartzen ez garena. Ongi pasatzeko taldearen gogo eta ilusioa tresna ezin hobeak direla konturarazten duena. Beraiek dira udalekuaren protagonista. Haurrak izan dira udalekua aurrera eraman dutenak eta beraien jarrerak erabaki du udalekuaren norabidea.

Gustatzen zaidan mundu bateko partaide naizela sentitzeak asko betetzen nau.

Pirritx eta Porrotxek aspaldi eman ziguten lezioa eta haiengandik asko ikasi dut. Astialdiak erakutsi dit eguneroko gauza txikiak inportanteak direla, elkarrekiko harremanak ere txiki izanagatik ere handi egin behar ditugula, eta ahal baldin badugu hauek altxor bilakatu. Abenturak eta bizipenak ospatu eta bizi egin behar ditugula, betetzen goazen urtean baina inportanteagoak direlako bizitakoa, gozatutakoa eta elkarrekin batera egindako bidearen dotorezia.

Ikasi dut irribarre egiten didaten pertsonekin zoriontsu izaten eta astialdiak erakutsi dit beti dagoela arrazoiren bat bizitzari milesker emateko eta bizitzari irri egiteko.

HORREGATIK...

MILA ESKER!

Udako 15 egun magikoak!

Askok dakizuen lez, aurtengo uda niretzat zoragarria izan da. 15 egun magiko bizi ditut abuztuaren 1-15era bitartean. Benidormen izan naiz Aspace Gipuzkoako lagun batzuekin eta udalekuetako parte hartzaile batek idatzi zigunarekin natorkizue. Hectorrena da idatzia, Agustinek idatzi baldin badu ere. Eskerrik asko zuei, horrelako 15 egun magiaz betetzeagatik...

LA TRIBU DE LOS MAGICOS

"Erase una vez en unas llanuras del Oeste, donde vivía una gran tribu. Su principal cualidad se basaba en la gran amistad que se tenían entre ellos, no obstante, su felicidad dependía de un mágico equilibrio.

Por diferentes circunstancias la mitad de la tribu, no podían hacer gran parte de las actividades físicas de la vida diaria, pero podían comunicarse con los dioses de la naturaleza y saber donde se encontraban las grandes manadas de búfalos tan necesarias para su vida. La otra mitad del grupo conocían las impresionantes cualidades que tenían y los cuidaban con entusiasmo y alegría. El jefe de la tribu organizaba las actividades contando siempre con todos, asegurándose de que los mágicos miembros de la tribu estaban bien atendidos.

Cuando salían en busca de las manadas los mágicos eran llevados por sus compañeros en grandes carretas, mientras los mejores cazadores hacían su trabajo, dos personas hacían labores de guardia para proteger a los mágicos.
Los dioses viendo el buen funcionamiento de la tribu pensaron que los mágicos debían ayudar a otras tribus, por eso llego el momento de separarse durante un año, al principio entendieron la decisión de los dioses como algo mal triste.

Por ello el jefe de la tribu hizo comprender a todos que no era una despedida sino un hasta pronto, dijo que ante todo no debían dudar jamás la amistad que les había hecho prosperar tanto. Aquel pacto entre dioses y hombres se perdió en la inmensidad de los tiempos, pero hoy en día existen algunas tribus urbanas que recuerdan a la amistad de los mágicos, los cazadores y los guardianes.

Que los dioses de la naturaleza nos protejan a todos durante un año para que se renueve la amistad que ha nacido entre nosotros. Recordemos siempre los días como si fueran toda una vida en una lejana pradera."

Hector eta Agustin

1984:

1984:
Distopia zoragarri bat, utopia negatibo bati buruzko eleberriak ere ederrak izan baitaitezke, ezjakintasunean ez jausteko. Ezjakintasuna baita indarra.

Anaia nagusiaren gezurrak egi dira, errealitate. Gure errealitateak errealitate izateari uzten dio. Boterea balore bihurtzen den gizartea azaltzen duen errealitatea erakusten digun liburua.

Gure hizkuntzaren errealitatea, maitasunarena, moralarena, ... gezurrezkoa da. Ezarritako hizkuntza hizketaberria bihurtzen da gure hizkuntza. Isiltasuna (des)informazioaren bitarteko.

Gerra da bakea
askatasuna da esklabotza
ezjakintasuna da indarra

...izan ere, itxaropenik bada... proletarioen baitan da...

Izan zoriontsu!

Iritsi zait uda

Iritsi zait uda. Batzuk esango dute ederki bizi naizela urtean zehar ere, baina ez udan bezain ondo, udan bezain zoriontsu. Aurtengo urtea (ikasturtea) aldiz desberdina izan da. Jakingo duzue honez gero zergatik.
Uda ere ezberdina izango da, ezberdina egingo zait. Gauza asko dut egiteko, ikasteko, disfrutatzeko, gozatzeko. Eta egon ziur horretara noala, ikastera, egitera, disfrutatzera, gozatzera, ...

Badut beldurra, gaizki egitearena agian. Aukera eman didatenei huts egitearena. Baina norberak du egin nahi duena nola egin nahi duen egiteko parada.

Bada liburu bat nire orain arteko udak biltzen dituena, eta espero luzaroan ere bilduko dituena, Mendiguren Xabierren "Uda betiko balitz", izan ere uda betiko balitz...

“Haurtzaroa pozaren erresuma izendatzea

Gizakien Historian edo Historiaurrean

Urrezko Aro bat izan zela sinestea bezalakoa da:

Harrezkero dena litzateke endekatze eta galera,

Okerretik okerrera igarotze ezinbesteko bat.”

Mendiguren, Xabier [Uda betiko balitz]

...milesker bidea zuekin egiten uzteagatik... Laster arte!...

II. ZATIA:

Irribarrea atera dit ikastaroak, zoriontsu egin nau eta platerkada honetako saltsa egiteko bakoitzak duen garrantzia, guztion beharra erakutsi dit. Egia da, urduritasunezko momenturen bat edo beste ere izan dudala, baina ahanzturaren bidean jarriak daude.

Jende askok animatuta apuntatu nintzen, guztiek sekulako esperientzia zela esan ostean, eta egia esan halaxe izan da niretzat ere. Maialen ere animatu zitzaidan eta goiz batean geratu, paperak bete eta bidaliz, begiak itxita apuntatu ginen. Bai, begiak itxita. Eta begiak irekitzeko garaia iristen ari zaigu tamalez. Amets bat izan da niretzat. Esnatu eta gaueko ametsak amesten jarraitzea gustatzen zaigun bezalakoxea.

Pertsona bakoitzari buruz hitz egingo nahiko nuke baina gehiegi luzatuko nintzateke. Lau hitz lau pertsonei buruz. Goretti, milesker ulertzeagatik eta benetako laguna izateagatik. Eskerrik asko hitz egiteko izugarri balio duzulako. Ibon lagun izaten uzteagatik eta zurekin batera ilusioa banatzen lagundu didazulako. Sandra begirale aparta zarela erakutsi duzulako. Asier eta Jokin irekiak zaretelako, Iñigo oso protekzionista zarelako, Tano borde bat zarelako, Maitane Andueza aupa aupa eta aupa zu!, Orio edo Oreretako nire bi neska txiki, Bovedako eskandalosoak… Aipatu ez ditudanak barka, baina orokorrean denei, milesker nire ilusioaren parte izateagatik, nire gogoaren parte izateagatik eta horrenbeste erakusteagatik.

Ilusioz etorri nintzen, eta ez noa ilusiorik gabe ezpada gogo eta desio gehiagorekin. Urrian elkartu ginen bidegurutzearen aurrean eta honaino iritsi da bidea. Beste bidegurutze bat dugu aurrean. Noizbait elkartuko ote gara bidean zehar!!

Saiatu naiz azaltzen bizitakoa, disfrutatutakoa, gozatutakoa, aprobetxaturikoa. Badakit ez dudala lortu azaltzen, baina jakin guztiok lagun bat duzuela Orion. Noizbait zerbait behar izan ezkero laguntzeko prest egongo dena, eta ez izan beldurrik niregana jotzeko.

Besarkada handi handi bat bihotzez, benetan. Besterik ez. Hau da esateko dudana, laster arte eta betirako, Orioko lagun bat!

Lau hitz!

• Etorkizuna da xedea, astialdia aldiz bidea!

• Egin dezagun oihu, salto mundura eta alda dezagun gustatzen ez zaiguna!

• Astialdiak merezi du!